معرفی مرکز

< p>آموزش از ابتدایی ترین نیاز های بشر و به اعتقاد بسیاری، وجه تمایز انسان از حیوانات است. انسان بیشتر زندگی خود را به آموختن، یا آموزش هدفمند دیگران، من جمله فرزندانش می گذراند. این آموزش به شکل واضحی متفاوت با آموزش غریزی یا آموزش از طریق کند و کاو و آزمون و خطاست که در دیگر موجودات رواج دارد. ذهن جستجوگر انسان با تمایل سیری ناپذیری که به یادگیری دارد، قادر است در بد ترین شرایط و با کمترین امکانات بر شناخت خود از دنیای پیرامون بیفزاید، که این ویژگی به همراه برتری بلامنازع قدرت یادگیری مغز انسان نسبت به موجودات دیگر، او را نسبت به کمیت و کیفیت این آموزش بی توجه کرده است. لذا، تا زمانی که احساس می کنیم در حال یادگیری هستیم، تمایل زیادی به نقد و بررسی کیفیت و کمیت این آموزش نداشته، و ناتوانی در یادگیری را بیشتر به استعداد و تفاوت های شخصی با دیگران یا به کم کاری خود نسبت می دهیم.

جامعه امروز ایران در حال گذار میان سنت و مدرنیته است، که این خود منشأ ترس، تنش و سردرگمی بسیار شده است. در نتیجه تمایل همزمان ما به ماندن در دنیایی آشنا که به آن انس گرفته ایم و تلاش برای همگام شدن با تکنولوژی روز دنیا، به جدید ترین امکانات و فن آوری ها مجهز شده ایم، اما از آن برای تکرار و استمرار عادات قدیم استفاده می کنیم. نتیجه ی آن در حوزه آموزش، تجهیز مدارس، دانشگاه ها و افراد به تجهیزات الکترونیکی است که تأثیر زیادی فراتر از مزین شدن به برچسب تبلیغاتی “هوشمند” و نمایش “جلوه های” پیشرفت در بروشور ها و بیلبوردها نداشته است. به بیانی ساده تر، امروز در حوزه آموزش، به جای آب، نوشابه در هاون می کوبیم.

بیشتر امر آموزش در کشور دولتی یا به نحوی تحت تأثیر ارگان های دولتیست و اولین مفهومی که با شنیدن واژه “دولتی” به ذهن خطور می کند “محافظه کاری” است. این امر خود را به اشکال متفاوت از جذب و آموزش نیرو و طرح و تدوین منابع و برنامه آموزشی گرفته تا انتخاب رویکرد و روش تدریس نشان داده و خود مبدل به الگویی برای مراکز آموزشی غیر دولتی می شود. این موضوع، به همراه کمبود بودجه و امکانات، آموزش ما را به آموزشی محتاط و محافظه کار مبدل نموده که در دنیایی که در آن هر چند سال امر آموزش کاملاً متحول می شود، از هر گونه تغییر، مخاطره و نوآوری امتناع می ورزد.

ما در چهار سال گذشته تحولات دنیای آموزش را در سطح بین المللی رصد کرده ایم و تحولات صورت گرفته در آموزش را در حرکت به سوی آموزشی به مراتب کامل تر، مؤثرتر، عادلانه تر و به مراتب انسانی تر یافته ایم. با توجه به وجود زیرساخت ها و امکانات فنی در کشور و احساس نیاز روز افزون اقشار مختلف جامعه به سیستم های نوین آموزشی در جهت بهبود یادگیری و افزایش توان تطبیق با مراکز آموزشی و آکادمیک دنیا، وظیفه خود دانسته ایم که این روش های آموزشی را پس از بومی سازی و چندین سال آزمایش در محیط های آموزشی و دانشگاهی کشور در اختیار عموم هموطنان قرار داده، در به روز رسانی مداوم و اشاعه آن در آموزش کشور کوشا باشیم.

1- ارائه جدید ترین و مؤثر ترین روش های آموزشی به متقاضیان.
2- استفاده هوشمندانه و مؤثر از امکانات تکنولوژیک جهت تسهیل آموزش.
3- به رسمیت شناختن تفاوت های فردی و برنامه ریزی آموزشی کاملاً سفارشی و مهندسی شده بر اساس توانایی ها و نیاز های متقاضیان.
4- شناسایی موانع آموزشی و تلاش برای برطرف کردن این موانع در کلاس و در خارج از کلاس با استفاده از امکانات تکنولوژیک در دسترس متقاضیان.
5- تلاش برای برقراری عدالت در آموزش از طریق غلبه بر محدودیت های جسمی، ذهنی، مکانی و زمانی با استفاده از فن آوری.
6- اشاعه دانش و فنآوری آموزشی به روز دنیا در مراکز آموزشی و در میان معلمان و دانشگاهیان.